روز‌های سیاه و سفید سید‌اسماعیل آموزگار 
طرق، روزگاری مرکز تولید آرد مشهد بود 
جوان‌ترین بازیکن لیگ‌برتری تیم هندبال بانوانِ مشهد
اکرم آریانسب (معروف به ریحانه)، بازیکن شماره۲۲ و دروازه‌بان ۱۷۵سانتی‌متریِ تیم هندبال بانوان «پدیده شاندیز» جوان‌ترین بازیکن لیگ برتر هندبال است.
اکرم آریانسب (معروف به ریحانه)، بازیکن شماره۲۲ و دروازه‌بان ۱۷۵سانتی‌متریِ تیم هندبال بانوان «پدیده شاندیز» این روز‌ها درگیر آخرین بازی‌های لیگ برتر هندبال است.
او از هشت ماه گذشته، در تیمی در قامت دروازه‌بان ظاهر‌شده که دوسال از صعودش به دسته تیم‌های لیگ برتر می‌گذرد. آریانسب که برای رسیدن به این جایگاه، ناملایمات بسیاری را پشت‌سر گذاشته و به‌خاطر همین دشواری‌ها و برخی اجحاف‌ها، چندباری هندبال را کنار گذاشته، مرتبه آخر به‌واسطه یکی از دوستان دانشگاهش، دوباره با این رشته آشتی کرده است.
ما در فاصله یک بازی مانده به پایان بازی‌های این دوره لیگ‌برتر هندبال که از ادیبهشت امسال آغاز شده، پای صحبت‌های این ورزشکار ۱۸ساله محله ایثارگران نشستیم که قرار است در آخرین بازی خود با تمام توان، توپ‌های پرتاب‌شده هندبالیست‌های گچساران به داخل دروازه را مهار‌کند.
باوجود چند‌بار کناره‌گیری از ورزش، قسمت بود پایم به لیگ برتر باز شود
دنیای هندبال برای ریحانه از زنگ شیرین ورزش در دوران دبستان آغاز شده؛ زمانی‌که بیشتر از ۱۰ سال نداشته و در پایه چهارم دبستان تحصیل می‌کرده است. معلم ورزشش، خانم تهرانی با دیدن قد بلند او نسبت به هم‌سالانش، پیشنهاد شروع ورزش هندبال را به او می‌دهد و از همان زمان با تشکیل تیم و عضویت ریحانه در آن، پرورش دانش‌آموزش در این رشته را شروع می‌کند.
ریحانه از آن‌روز‌ها این‌گونه یاد می‌کند: «حدود یک‌سال بود که تکواندو کار می‌کردم، اما وقتی معلم ورزشم پیشنهاد حضور در تیم هندبال را داد، قبول کردم تکواندو را کنار بگذارم و در عرض یک‌سال، به‌عنوان یکی از بازیکنان تیم استانی انتخاب‌شدم.
آن سال، در‌حالی اولین حضورم در مسابقات هندبال دانش‌آموزی را تجربه کردم که نتوانستیم در مسابقات استانی در سکو‌های اول تا سوم بایستیم و با عنوان چهارمی از مسابقات خداحافظی کردیم.»
ریحانه پس‌از آن با سه‌سال وقفه، دوباره در سال دوم راهنمایی به تیم هندبال مدرسه وارد می‌شود و با تلاش‌های فردی و تیمی، موفق می‌شوند در دوسال متوالی، مقام‌های دوم استانی را از آن خود کنند.
او در سال سوم راهنمایی به‌دلیل اینکه برای تیم انتخاب نمی‌شود، هندبال را کنار می‌گذارد، اما بعد‌از چندسال و در دوران دبیرستان، دوباره از او برای بازی دعوت می‌شود که البته این حضور هم تداوم نداشته و به گفته خودش یک روز قبل‌از اعزام به مسابقات، با آوردن یک دروزاه‌بان شیرازی، او را با عدالتی کنار می‌گذارند.
این پستی‌و‌بلندی‌های پی‌درپی، باعث کناره‌گیری دوباره ریحانه از هندبال می‌شود تا اینکه با ورودش به دانشگاه و پیدا‌کردن دوستان جدید، برای نخستین‌بار پایش از تیم‌های دسته یک و دو، به لیگ‌برتر باز می‌شود. او تا‌امروز، همچنان در این میدان دست به توپ است.
بدون دریافت پول و تنها با عشق و علاقه بازی می‌کنیم
این ورزشکار جوان لیگ‌برتری هندبال، قدردان معلمی است که استعداد او را به‌خوبی کشف و راه او را برای ورود به تیم‌های هندبال باز کرد. به‌خاطر همین تشخیص درست بوده که حالا بعد‌از گذشت سال‌ها، او هنوز مانند روز‌های نخست شروع هندبال، با عشق و علاقه در این رشته فعالیت می‌کند.
از زمانی‌که وارد تیم لیگ‌برتر شده‌ام، هیچ پولی دریافت نکرده‌ام و فقط چند‌ده‌هزار‌تومان به‌عنوان تشویقی گرفته‌ام
آریانسب می‌گوید: «در دوران دانش‌آموزی هیچ مبلغی برای حضور در تیم هندبال دریافت نکردم و در تیم‌های دیگر نیز وضعیت به همین صورت‌بوده‌است.»
وی ادامه‌می‌دهد: «از زمانی‌که وارد تیم لیگ‌برتری پدیده شده‌ام، باوجود اینکه باید در این سطح با بازیکنان قراردادبسته شود و مبالغی را بپردازند، تاکنون هیچ پولی دریافت نکرده‌ام و فقط چند‌ده‌هزار‌تومان به‌عنوان تشویقی گرفته‌ام.»
ورزشکار محله ما تاکید‌می‌کند: «وضعیت بیشتر بچه‌های تیم همین‌طور است و همه ما، نه برای پول که از سر عشق و علاقه و با غیرت مشهدی دست به توپ می‌شویم و برابر حریفان بازی می‌کنیم.»
تیم لیگ برتری که فقط با یک مربی می‌چرخد!
آریانسب با انتقاد از وضعیت ضعیف اسپانسر‌های تیم‌های بانوان، باور دارد اگر حمایت خوبی از تیم بانوان هندبال پدیده شود، این بازیکنان می‌توانند در لیگ برتر خوش بدرخشند و حتی قهرمانی نیز به دست‌آورند.
وی ادامه می‌دهد: «مسلما بحث مالی برای هر بازیکنی مهم است و اگر از این نظر تامین شود، با انگیزه و مسئولیت بیشتری بازی خواهدکرد؛ هرچند ما بازیکنان کنونی تیم هندبال پدیده شاندیز با غیرتی که داریم، این تیم را خواهیم ساخت.»
آریانسب با اشاره‌به وضعیت نامناسب امکاناتی که تیمش به‌عنوان یک تیم لیگ‌برتری در‌اختیار دارد، عنوان‌می‌کند: «تیم ما دوسال است که در لیگ برتر حضور دارد، اما فقط با یک‌مربی و بدون داشتن بدن‌ساز، پزشک و امکانات موردنیاز می‌چرخد.
این در‌حالی است که احتمال آسیب‌دیدگی در این ورزش زیاد است. خیلی از بازیکنان تیم ما، هنگام بازی دچار کشیدگی و پارگی رباط شده‌اند، آرنج و کتفشان دررفته یا مثل من بر‌اثر اصابت توپ، لبشان پاره شده است.»
ورود به تیم ملی؛ بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی
پای خاطره که به میان می‌آید، ریحانه از بزرگ‌ترین حسرت ورزشی‌اش می‌گوید: «قبل‌از ورود به تیم پدیده، در یک تیم دسته‌یکی به‌عنوان دروازه‌بان توپ می‌گرفتم و تمرین‌می‌کردم. از پنج ماه مانده به آغاز مسابقات، شب و روز وقت می‌گذاشتم و با تمام تلاش سعی می‌کردم خوب آماده‌شوم.
با‌این‌حال، درست در صبح روزی که قرار بود بعدازظهرش به یکی از شهر‌ها برای شرکت در مسابقات اعزام شویم، وقتی به محل تمرین در مجموعه ورزشی کوثر رفتم، متوجه شدم مربی نامم را از فهرست خط زده و در کمتر از یک‌روز مانده به شروع مسابقات، دروازه‌بانی شیرازی را جایگزین من کرده است.
دربرابر این بی‌عدالتی، نه توانستم چیزی بگویم و نه کاری انجام دهم، فقط تا چند روز گریه می‌کردم و افسرده شده بودم. این کار مربی، دلم را شکست.
تصمیم گرفتم از دنیای ورزش خداحافظی کنم و دیگر هرگز قدمی در رشته هندبال برندارم، اما خواست و لطف خدا بود که در دانشگاه به‌واسطه یکی از دوستانم با تیم لیگ‌برتری هندبال پدیده‌شاندیز آشنا و به‌عنوان دروازه‌بان وارد این تیم شدم. از حضور در این تیم خوشحالم، به ویژه که مربی‌ام، من را خوب درک می‌کند، چون خودش نیز دروازه‌بان بوده است.»
او درباره بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌اش نیز می‌گوید: «دوست دارم به‌عنوان دروازه‌بان به تیم‌ملی هندبال راه پیدا‌کنم.»
ورزش به زندگی‌ام، هدف و آرامش داده است
ریحانه درحال‌حاضر علاوه‌بر حضور جدی در رشته هندبال، به‌عنوان دانشجوی تربیت‌بدنی، دستی در ورزش بسکتبالِ دانشگاهش دارد. او دراین‌باره توضیح می‌دهد: «در دانشگاه‌ها کمتر پیش می‌آید که تیم هندبال تشکیل شود؛ چراکه متقاضی آن اندک است، اما بسکتبال، طرفدار بسیار دارد و مسابقات دانشجویی هم در این رشته برگزار می‌شود.»
او ورزش را عاملی می‌داند که می‌تواند زندگی افراد را هدفمند کند. خودش از ورزش بهره‌های بسیار برده که اعتماد‌به‌نفس و سلامتی، مواردی از آنهاست. علاوهبراینها داشتن آرامش را مهم‌ترین تاثیر ورزشکار بودنش می‌داند و می‌گوید: «ورزش در وجود فرد، صبری به وجود می‌آورد که همین صبر، به‌مرور زمان، آرامش را در زندگی حاکم می‌کند.»
وی با توصیه به بانوان برای حضور در میادین ورزشی عنوان‌می‌کند: «امروزه ورزش‌های ویژه بانوان، همچون مردان گسترش یافته است. خانم‌ها به‌راحتی می‌توانند در این عرصه فعالیت کرده و با پشتکار پله‌های موفقیت را طی کنند.»
مشاور ورزشیِ محله
خانواده آریانسب، هفت‌سال است که شهروند محله ایثارگران هستند و از زندگی در این محدوده رضایت دارند. بیشتر همسایه‌ها دختر این خانواده را به‌عنوان ورزشکار می‌شناسند و باتوجه‌به همین شناخت، از او برای فرزندانشان، مشاوره ورزشی می‌گیرند.
ریحانه می‌گوید: «البته امکانات ورزشی در محله ما وجود ندارد؛ تنها مکان مناسب، سالن ورزشی جهاددانشگاهی است که به‌علت زیادبودن شهریه، اهالی به‌ندرت از آن استقبال می‌کنند.»
* این گزارش چهارشنبه، ۲۹ بهمن ۹۳ در شماره ۱۳۸ شهرآرامحله منطقه ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
